Bogdan Olewicz – wybitny autor ponad 1000 piosenek wykonywanych od 50 lat przez znane zespoły i gwiazdy polskiej muzyki, takie jak: Perfekt, Lady Pank, Budkę Suflera, Annę Jantar, Urszulę, był gościem honorowym i przewodniczącym Jury XI Ogólnopolskiego Turnieju Piosenki Poetyckiej, organizowanego 16 listopada br. przez Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Niepełnosprawnych Ruchowo w Busku-Zdroju.

Imprezę objęli honorowym patronatem: Marszałek Województwa Świętokrzyskiego, Wojewoda Świętokrzyski, Świętokrzyski Kurator Oświaty, Stowarzyszenie Autorów ZAIKS, Starosta Buski, Burmistrz Miasta i Gminy Busko-Zdrój oraz Uzdrowisko Busko-Zdrój S.A.

Nie wszystkim wiadomo, że Bogdan Olewicz to także dziennikarz radiowy, juror znaczących festiwali, członek i sekretarz Zarządu Stowarzyszenia Autorów ZAiKS odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W związku z przypadającym w tym roku 50-leciem swojej pracy twórczej otrzymał on od uczniów Ośrodka pamiątkowy grawerton i piękny bukiet herbacianych róż.

W Buskim Samorządowym Centrum Kultury rywalizowało tego dnia 18 podmiotów wykonawczych z czterech województw, które zakwalifikowały się  do ścisłego finału. Byli to soliści, duety i jeden zespół wokalny.  Turniejowi przyświecało motto z piosenki Bogdana Olewicza Niepokonani śpiewanej przez zespół Perfekt: „Płyniemy przez wielki Babilon, dopóki miłość nie złowi nas”, bo, jak stwierdzili prowadzący cały Turniej konferansjerzy, to właśnie miłość ocala od samotności. Przesłuchania rozpoczęły się od kategorii wiekowej 12-15 lat, a w Jury zasiedli: Bogdan Olewicz, Anna Karwat, prezes Zarządu Banku Spółdzielczego, Mieczysław Sas, radny Sejmiku Wojewódzkiego, właściciel Zakładu Metalowo-Kotlarskiego SAS, Tomasz Banach dyrektor Nadwiślańskiego Banku Spółdzielczego oddział w Busku-Zdroju, Robert Dąbal, dyrektor Buskiego Samorządowego Domu Kultury.

Balet i magia w jesiennym parku

Jako pierwsza wystąpiła uczennica Samorządowego Gimnazjum nr 1 w Busku-Zdroju Agata Wojtyś z piosenką „Moje jedyne marzenie”- czyli „Przetańczyć z tobą chcę całą noc…”. Towarzyszyła jej młodziutka tancerka klasyczna – Wiktoria Laprus, wykonująca na scenie, w zwiewnej, białej sukience, pośród zielonych cyprysów i tuj, skomplikowane układy baletowe. Następnie, zza pachnących lasem drzewek w głębi sceny, wyłonił się duet: Agnieszka Czerw i Dominika Durnaś, który, jak się później okazało, wyśpiewał sobie tą magiczną piosenką, wyróżnienie i jednocześnie Nagrodę Publiczności. Jako trzecia wystąpiła Laura Olchawa z Młodzieżowego Domu Kultury w Kielcach. Ta skromna, drobna dziewczynka wydobywała z siebie dojrzały głos o niskim brzmieniu i niezwykłej barwie. Dysproporcja między dziecięcym wyglądem, a profesjonalnym  wykonaniem była tak uderzająca, że nikt nie był zaskoczony, że to właśnie ona została laureatką Grand Prix. Kolejne wykonania to: melodyjne i wpadające w ucho „Spocząć” Natalii Wróbel ze Szkoły Podstawowej w Opatowcu; taneczne i rytmiczne „Gdzie są dzisiaj tamci ludzie” Zuzanny Bery z Zespołu Szkół w Łagowie – wyróżnionej przez Jury oraz „Deszcz w Cisnej”, którym Kludia Łacka wyśpiewała pierwsze miejsce w tej kategorii.

Na scenie Rycerz i słodki Charlie

Drugie miejsce zajęła Emilia Rycerz ze Szkoły Podstawowej w Stróży (województwo lubelskie), na którą publiczność musiała parę minut zaczekać, bo tego dnia dziewczynka brała udział w olimpiadzie języka angielskiego. Jak się później dowiedzieliśmy, napisała ją w pół godziny i zaraz wyruszyła z mamą w podróż do Buska. Wpadła na scenę roztrzęsiona, ale opanowała się w sekundzie (prawdziwy Rycerz!) i zupełnie spokojnie zaśpiewała refleksyjną piosenkę – wspomnienie Bogdana Olewicza „Czy pamiętasz jak to było”. Trzecie miejsce dostało się Kindze Gurgul z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Dębnie (województwo małopolskie), za piosenkę „Każdy swoje 10 minut ma”. Niestety, nie wszystkim dane było zbierać laury, choć poziom wokalny solistek z tej grupy wiekowej był bardzo wysoki. Piękna, melodyjna piosenka „Raz na jakiś czas” w wykonaniu Martyny Pietrzyk  z Publicznego Gimnazjum w Kraśniku, nie doczekała się niestety nagrody, podobnie jak „Nie płacz Ewka” zaśpiewana przez Julię Magdziak z Publicznej Szkoły Podstawowej w Stanach (woj. podkarpackie), z własnym gitarowym akompaniamentem. Za to, występująca jako ostatnia, Julia Chmielarska ze Społecznej Szkoły Podstawowej w Kraśniku, zrobiła prawdziwy show swoją swobodną, niemal aktorską interpretacją piosenki „Mój słodki Charlie”, za którą otrzymała wyróżnienie.

Podium dla Kazimierzy

Po przerwie nastąpiły przesłuchania starszej grupy wiekowej: 16-20 lat. W tej kategorii całe podium zajęły solistki z tej samej miejscowości: I miejsce Jury przyznało Nikoli Wróbel z Liceum Ogólnokształcącego w Kazimierzy Wielkiej za budzące dreszcz wykonanie „Tylko mnie poproś do tańca”; II miejsce należało bezsprzecznie do duetu „Siostry”- Emilii i Nikoli Kozioł z Domu Kultury w Kazimierzy; III zaś przypadło Aleksandrze Radosz reprezentującej tamtejszą Bibliotekę Publiczną, za tajemniczą piosenkę „Kiedy przyjdziesz do mnie biała”. Pięknie zaprezentowała się Natalia Deszcz – uczennica I klasy Liceum Ogólnokształcącego im. T. Kościuszki w Busku-Zdroju, z profesjonalnym, jazzowo brzmiącym akompaniamentem gitary Patryka Satory. Wyróżnienia w tej kategorii otrzymały: Wiktoria Prasałek z Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1 w Busku-Zdroju, Kinga Bernatek z Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Niepełnosprawnych Ruchowo w Busku-Zdroju oraz zespół wokalny z Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Broninie, który zebrał duży aplauz widowni.

Moje jedyne marzenie

Pan Bogdan Olewicz był zaskoczony tak wysokim poziomem wszystkich rywalizujących solistów i zespołów. Miał, jak powiedział, wątpliwości, czy tak młodzi ludzie poradzą sobie z dość poważnym repertuarem.  Stwierdził, że najcenniejsze były dla niego oryginalność wykonania i indywidualny rys nadany piosence przez wykonawcę. Był bardzo wzruszony tym, jak się wyraził: „benefisem” swojej twórczości, który został zorganizowany przez niepełnosprawną młodzież z udziałem ich rówieśników ze szkół publicznych z południowo-wschodniej Polski. Na swoim plakacie scenicznym zawarł  dedykację dla Organizatorów z „samego serca płynącym podziękowaniem za cudowne święto moich piosenek”. Sam przyjechał z pięknym  prezentem dla naszych uczniów – były to słuchawki bezprzewodowe Sennheiser i MP4. A w wywiadzie przeprowadzonym przez uczniów Ośrodka, na pytanie, jakie jest jego niespełnione marzenie, po krótkim zastanowieniu oznajmił: Rozmowa z Bobem Dylanem!

Tekst: Małgorzata Bębenek

Zdjęcia: Agnieszka Boduszek